შენს მკერდში ძგერენ სიყვარულით დღეს ის გულები,
ქვეყნად ცოცხალი აღარცერთი რომ არ მეგონა…
და მეგობრებიც, საფლავებში ჩაკარგულები,
შენში გაცოცხლდნენ, რომ მათი ხმა კვლავ გამეგონა.
ჰოი რამდენი ცრემლი ცხადად ანდა ფარულად,
თვალს შეჰპარვია საიმათო ხსოვნის ნარჩენად,
დღეს კი ისინი სიკვდილიდან გამოპარულან
ყოფნა-არყოფნის საფიქრალის წარმოსაჩენად.
ახლა შენ ჰგავხარ სიყვარულით სავსე სამარეს _
მე ვინც მიყვარდა, შენი გახდა აწ და მარადის;
მათ მთელი ჩემი საგანძური შენ ჩაგაბარეს
და რაღა მეთქმისი! _ მეც შენი ვარ კუბოს კარამდის…
შენში რომ ვხედავ ჩემთვის ძვირფას ყველა არსებას,
მეც ვნატრობ შენთვის სიცოცხლეს და შენთან მსგავსებას.
კარცერ ლუქსი 
You must be logged in to post a comment.